خادم الزهراء

آیت الله مجتهدی (ره)؛

ملاعلی همدانی رفت مشهد خدمت اقای نخودکی و به ایشان گفت مرا موعظه کن.

ایشان گفت؛ ○ مرنج و مرنجان ○

گفت خب مرنجانش راحت است, کسی را نمیرنجانم ولی مرنج را چه کنم؟

ایشان جواب داد خودت را کسی ندان,
عیب کار ما این است که ما خودمان را کسی میدانیم. تا کسی به ما میگوید بالای چشمت ابروست عصبانی میشویم. وقتی خودمان را کسی بدانیم, از همه می رنجیم…??

به این امید زنده ام که گردم از سپاه تو یا ابن الحسن

چجوری دوستم را نماز خوان کنم؟

خانه ات را حلقه بر در میزنم

گرد بام خانه ات پر میزنم

آنقدر در میزنم این خانه را

تا ببینم روی صاحب خانه را

تا به عشق خود اسیرم کرده ای

از علایق جمته سیرم کرده ای

من به غیر از تو ندارم هیچکس

مهدی زهرا به فریادم برس…

مهدی بیا ، تا نیایی گره از کار بشر وا نشود